Ik Stan, ik zach en ik overwon.

 

Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde.

Zelden was een liedjestekst toepasselijker dan de woorden van Bram Vermeulen op onze trip naar Stanzach. We hebben de afgelopen week stenen verlegd, een hele hoop zelfs. We smeten ze, soms dichtbij, soms tot aan de overkant van de rivier. Kleine kiezelsteentjes en grotere rotsblokken, we ketsten ze, één voor één, en gaven ze een nieuwe plek in de adembenemend mooie Lech.

Verschillende kinderen stapten een grote week geleden met een zeer bang hartje en enkele verstopte tranen op de bus naar Oostenrijk, met schrik voor het onbekende en grote twijfel of ze de trip, ver weg van huis, zonder problemen zouden volhouden. Wanneer je enkele uren later hoort dat ze hun heimwee aan de Duitse grens hebben achtergelaten, tovert dat een glimlach op het gezicht van een bezorgde leerkracht.

De glinstering in de ogen van de kinderen, na de langste wandeling die ze ooit hebben gemaakt, de trots wanneer men spreekt over de hoogste berg die ze ooit beklommen. Kinderen die bij aanvang van de wandeling lopen te klagen, omdat ze wandelen haten, maar na het behalen van de eindmeet, voorzichtig komen vertellen dat ze het eigenlijk wel leuk vonden, het zijn allemaal stenen die zijn weg geketst. Het zijn stenen die in onze rivier, net iets anders liggen dan vorige week het geval was.

We zagen kinderen met knikkende knieën over de hangbrug in Holzgau bibberen. Enkelen zagen hun schrik ook omgezet in traantjes, ergens halverwege de hangbrug. Wanneer de tranen bij het bereiken van de overkant, dan weer omgetoverd werden in trots, dan dans je als leerkracht mee op de terechte fierheid van het kind.

We zagen kinderen van rotsen springen, in het diepe water. Kinderen die vorige week, misschien nog niet goed genoeg konden zwemmen, of angst hadden voor hoogtes, maar nu zonder schrik van zeven meter hoog, de diepte in doken. We zagen kinderen aan een koord bengelen en vragen of we hen alsjeblieft terug naar boven konden trekken, omdat ze schrik hadden om de afdaling alleen te maken. We zagen diezelfde kinderen enkele minuten later in het water liggen, roepen, juichen en gelukkig zijn, omdat ze helemaal alleen het water hadden bereikt.

We zagen deze week kinderen opkomen voor elkaar. We zagen kinderen vechten voor elkaar. We zagen kinderen met schrik tijdens het raften, bang om uit de boot te vallen. We zagen kinderen effectief uit de boot vallen. We zagen kinderen ondergaan, maar even snel weer bovenkomen, met behulp van elkaar. We zagen kinderen groeien. Op enkele dagen tijd werden ze enkele jaren ouder. Ze werden zelfstandiger, dapperder, matuurder. Ze werden volwassener, klaar om een volgende stap te zetten, hun vleugels uit te slaan en de volgende stenen in hun leven te verleggen.

Dus vlieg uit, liefde zesdes en gooi met stenen, laat ze ketsen, en als er per ongeluk een steentje op jullie hoofd valt, omdat een ander niet goed kon mikken, sta dan recht en zwem verder. Laat je mee glijden op de golven van de rivier en als je ooit uit de boot valt, omdat je even vergat te sturen, trek jezelf terug op de boot en weet dat er ook anderen zijn om je terug op te hijsen. Maak wandelingen, ook al wandel je niet graag en bewandel wegen, waarvan je op voorhand dacht dat ze te moeilijk waren. Zo kom je op de mooiste plekjes. Smijt, gooi, werp en kets bij elke rivier die je tegenkomt, en weet dat door het ketsen van elke nieuwe steen, de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.

 

 verslag vrijdag 24/6

Beste ouders, medereizigers en lezers,

We hebben weeral een fijne periode beleefd samen met de kinderen, de zesdes van GBS Hulshout.

Gisterenavond zijn we met een beetje vertraging vertrokken, maar de rit verliep zeer vlot. Eens we op de snelweg waren keken we een film van de Grote Vriendelijke Reus. Onze eerste stop deden we in Denkdorf rond 23uur. Daar konden we nog eens naar het toilet gaan en ons dan in de bus instaleren met een kussentje of dekentje om de nacht in te gaan?

Rond 02.00uur was de laatste tussenstop, maar dan alleen voor de wissel van de chauffeurs. Iedereen was toch al in dromenland, waarschijnlijk eentje dat de GVR gevangen had. :-)

Deze morgen arriveerde we rond 6 uur terug in Hulshout. Het was een blij weerzien van onze familie en er werd direct een rugzak met leuke verhalen open gedaan.

Nog een woordje van dank aan de kookploeg.

 

Die ons de hele periode veel lekkers op tafel toverde, de bus chauffeur Patrick die ons van het ene avontuur naar het ander voerde met de leuze “ al is het straatje nog zo klein, met de Patrick zal je er vlug zijn” ;-), de ouders dat jullie kinderen met ons mee mochten en aan de kinderen die soms wat ondeugend, maar toch leuk waren om bij te hebben.

De teksten in onze Blog kwamen van de kinderen en de foto’s van ons. Deze krijgen alle kinderen nog in ware grote op een USB stick.  

Lieve groetjes,

Het zomerkamp team.

 

Meester Johan, meester Robbe, juf Sandra, juf Leen, juf Lise en Edwin.

 

 

 verslag donderdag 23/6

Na een weekje ravotten in de bergen rond Stanzach was het gisteren alweer tijd voor het laatste kunststukje. Een après-ski-party waar menig skigebied jaloers op zou zijn. Haren werden in de gel gelegd, de hemdjes en galajurkjes werden een laatste keer boven gehaald. De kanjers van ons zesde leerjaar haalden hun dansschoenen boven en brulden op de tonen van Lisitri Vegas en Like Robbe de laatste restjes stemgeluid uit hun kelen.

Een wervelwind, een alpenstorm die het hele Lechtal deed daveren, raasde een laatste keer door Bergland.

Deze ochtend waren de walletjes dan ook zichtbaar groter dan de ochtenden voordien. Gelukkig had de vermoeidheid geen invloed op ons enthousiasme. Hier en daar hoorden we toch een zuchtje van iemand die niet naar huis wilde, hier en daar werd ook de vraag gesteld of we toch geen paar dagen langer konden blijven. Het voorstel om de banden van de bus plat te steken hebben we ook maar naast ons neer gelegd. Het vloog misschien allemaal razendsnel voorbij, maar het was een geweldig plezante week en samen met onze vuile was, pakten we een hele hoop prachtige herinneringen mee in onze valies.

Na het inpakken gingen we afscheid nemen van de speeltuin om de hoek en werden de laatste voorbereidingen getroffen voor het schoolfeest. Houd jullie maar vast aan de takken van de bomen, beste ouders. Zaterdag, willen we nog een laatste keer allemaal samen, keihard knallen op het podium.

We werden deze middag ook voor een laatste keer verwend door onze fantastische  kookploeg met balletjes in tomatensaus met puree. Ook de restjes van afgelopen dagen werden enthousiast op geknabbeld.

Na het eten gingen we opnieuw op ontdekking in de buurt en deden we een fotozoektocht. We gingen op zoek naar de plaatselijke gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog en het monster dat verslagen werd door de patroonheilige, Sint-Michael. Twee winnende groepjes behaalden het maximum van de punten.

Aan de skischool werden we getrakteerd op een overheerlijk ijsje.

Om 19u00 is het echt tijd om het Lechtal achter ons te laten. Vermoeid maar heel tevreden stappen we straks op de bus. Blij om de fantastische ervaring, maar even blij omdat we onze mama’s en papa’s morgenochtend opnieuw in de armen kunnen vliegen.

verslag woensdag 22/6

Gisterenavond hebben we de stenen geschilderd die we enkele dagen geleden bij de Lech hebben gevonden. We hebben paddenstoelen, bergen, zonnen en prachtige landschappen geschilderd. Het zijn allemaal leuke souvenirtjes van onze trip naar Oostenrijk. Tijdens het schilderen van onze kunstwerken begon het wel plots hard te onweren.

Deze morgen was het weer droog en moesten we wel heel vroeg opstaan. Om 7u00 ging het liedje al af, want we moesten om 8u00 al op de bus zitten en we hadden nog iets te vieren. Lisa werd vandaag 12 jaar en tijdens het ontbijt kreeg ze een leuk cadeautje.  

De bus bracht ons naar de canyoning. Uiteindelijk moesten we nog een halfuur wachten omdat de mensen van de canyoning zelf te laat waren. Helemaal voor niet zo vroeg opgestaan dus.

We werden opgesplitst in twee groepen. De eerste groep mocht samen met meester Robbe en meester Johan de strakke pakjes aandoen en aan de canyoning beginnen. Onze twee meesters zijn blijkbaar niet de slimste, want ze kropen allebei verkeerd in hun pak. Het water was (volgens sommigen) ijskoud, maar de pakjes beschermden ons tegen de koude.

We leerden glijden, springen en rotsen afdalen met een touw. De andere groep maakte een wandeling rond de waterval. De wandeling was wel heel steil, met veel trappen omhoog en er zaten ook heel veel spinnen. Het weer was minder mooi dan de voorbije dagen. Het regende zelfs af en toe een beetje, maar dat was niet erg, want nat werden we toch.

Na de middag wisselden de groepen. We sprongen in de namiddag van rotsen die wel zeven meter hoog waren. (Maar wel in het water natuurlijk). Iemand van ons dacht dat de vrouw van de canyoning haar een knuffel wilde geven, dus knuffelde ze de vrouw terug. De vrouw wilde eigenlijk alleen maar haar helm aanspannen. Dat was een beetje gênant.

Er waren geen toiletten aanwezig, dus moesten sommigen onder ons in de vrije natuur hun behoefte doen. Het WC-papier hebben we verbrand.  

Toen we terug op de bus zaten, begon het plots heel hard te regenen en reden we precies door de wolken.

Als avondeten was er vol-au-vent met gebakken patatjes en groenten. Als dessertje kregen we fruitsla uit blik en lekkere snoepjes van onze jarige J.

Nu gaan we ons klaarmaken voor de après-ski party. We hebben dan misschien niet geskied, maar een feestje bouwen, dat kunnen we wel.

Sebe, Floran, Alexia, Elize, Sam, Kira, Mila, Maya, Fien, Alicia, Iluna

 

 

 

 

  verslag dinsdag 21/6
Gisterenavond trokken we onze mooiste kleren aan voor een casinoavond. Er waren verschillende spelletjes zoals roulette, gok 2 the top, armworstelen, paardenrace, blackjack,… Het was een ontzettend leuke avond! Alexander was een ware meester in dit alles want hij verdiende het meeste ‘geld’.

Vanmorgen was er na het ontbijt een interactieve les over het kasteel van Neuschwanstein. We moesten in kleine groepjes een duel uitvoeren tegen de leerkrachten om informatie te verzamelen over het kasteel en Ludwig II. Zo moesten we armworstelen tegen juf Lise, bekertjes stapelen tegen juf Leen, jongleren met een bal tegen meester Robbe, hoger lager tegen juf Sandra en dobbelen tegen meester Johan. Gelukkig waren de leerkrachten hier niet zo goed in zodat we de nodige informatie snel konden vergaren.

Na deze les kregen we als middagmaal wentelteefjes met gebakken appeltjes en boterhammen met beleg.

Wanneer we klaar waren met eten, stapten we op de bus richting het kasteel van Neuschwanstein. Aan de grens was het even spannend want de bus werd grondig gecontroleerd door de politzei, maar gelukkig mochten we doorrijden zonder gevolg.

Toen we aankwamen hebben we eerst een wandeling gemaakt naar het kasteel Hohenschwangau en zijn we daarna begonnen aan de klim richting Neuschwanstein. 

Na een halfuurtje stappen kwamen we boven aan en vermits we ruim op tijd waren hebben we onze kampdans gedaan op het pleintje voor het kasteel. De andere toeristen vonden dit geweldig en sommigen hebben ons zelfs gefilmd.

Na het dansje was het onze beurt om het kasteel te bezoeken. Wat was dit mooi vanbinnen! Er waren prachtige muurschilderingen, gouden lusters en mooie oude meubels met houtsnijwerk.

Na het bezoek gingen we richting de bus om naar ons heem terug te keren.

Als we in ons heem waren was het meteen tijd voor het avondeten. We aten fishsticks met spinaziestoemp en als dessert een kei-lekkere appelcake met kaneel.

Nu  gaan we nog ons dagboek invullen, douchen en een avondactiviteit doen.

Morgen krijgen jullie meer nieuws over onze avonturen.

Vele Oostenrijkse groetjes van jullie kapoentjes!

Door, Lukas, Ian, Kato, Christian, Anouk, Esthy, Palk Preet, Yoni en Mil

 

 

  verslag maandag 20/6

Gisterenavond deden we karaoke als avondactiviteit. We kozen liedjes die we wilden zingen en meester Robbe zorgde ervoor dat ze op een groot scherm verschenen.
Iedereen was wild enthousiast en zong uit volle borst mee! De kinderen die er geen zin meer in hadden konden in de eetzaal gezelschapspelletjes spelen. Zo was er voor ieder wat wils.

Vanmorgen stonden we op en na het ontbijt was het direct tijd voor een les.

Meester Johan leerde ons over de belangrijkste rivieren die ontspringen in de Alpen en in het bijzonder over de rivieren hier in de buurt. Ook de verschillende soorten dalen die de rivieren uitslijten kwamen aan bod. 

Na de theorie zijn we naar buiten gegaan om alles eens in het echt te bekijken. We gingen naar de samenvloeiing van de Namloser Bach en de Lech. Daar kregen we nog een korte uitleg over de rivieren en daarna moesten we een mooie steen zoeken die we morgen gaan beschilderen. Uiteraard profiteerden we ervan om even te spelen in de bedding en ketsten we met stenen over het water.

Na het spelen gingen we terug naar ons heem voor het middageten. Toen we in de eetzaal aankwamen waren we aangenaam verrast door het uitgebreide buffet dat de kookouders voor ons hadden klaargezet. Er waren overheerlijke broodjes met tonijn- en vleessalade, verschillende rauwe groentjes, pasta met spekjes en stukjes appel, opgelegde perziken,…
Mmmm, wat hebben we hiervan genoten!

Wanneer we onze buikjes rond hadden gegeten, moesten we ons megasnel klaarmaken om te bus te halen richting openluchtzwembad.

Hier aangekomen waren we verbaasd over de aangename watertemperatuur. Er was ook een glijbaan aanwezig waar we vol overgave gebruik van maakten. 

Wanneer we geen zin meer hadden om te zwemmen konden we op het grasveld een balletje trappen of volleybal spelen met juf Lise.

Rond vijf uur reden we weer naar Stanzach. Bij aankomst aten we ons vieruurtje en oefenden we de kampdans tot het tijd was voor het avondeten.

We aten eerst een verrukkelijk bloemkoolsoepje en daarna worst met ajuinsaus, appelmoes en heerlijk gekruide gebakken patatjes.

Als dessert was er ijs, afgewerkt met een muntblaadje. Wie wou kon er nog stukjes perzik bij doen die over waren van het middageten.

Nu gaan we ons dagboek nog invullen en zo dadelijk is het tijd voor een avondactiviteit. We gaan nu snel afronden want we moeten ons nog opmaken om naar het casino van Stanzach te trekken. Wie de meeste “centjes” gaat verdienen zullen jullie morgen wel lezen.

 Goedendag uit Stanzach!

Sien, Kyle, Morgane, Svea, Xiebe, Mats, Yasser, Viktor, Mathieu en Maithe!

 verslag zondag 19/6

Gisterenavond was er een mysterie op Zweinstein. Een van de leerlingen werd vervloekt. Wij kregen de belangrijke taak om het mysterie op te lossen. Het was geen makkelijke opdracht, maar we slaagden erin om Vincent Kwast te ontmaskeren. Daarna konden we gerust gaan slapen. Zzzzzzzz.

De volgende ochtend ontwaakten we met de geur van heerlijke warme broodjes. Een stevig ontbijtje dus en vervolgens klaar om aan een hete bergwandeling te beginnen. 

Veel pauzes en pufjes later kwamen we aan bij de hele hoge en lange hangbrug. Voor sommigen was het even schrikken, toch heeft iedereen zijn angst overwonnen. YES, WE CAN!

Daarna wandelden we verder tot bij een gezellige alm, café UTA. Daar genoten we van livemuziek op een accordeon, het zonnetje en een verkoelend drankje. Dat was zalig.

Na een hapje en drankje, was het tijd om te plonsen in de bergrivier. Brrrr, super koud, maar kei leuk! 

Na een namiddag vol plezier en avontuur daalden we terug af naar Holzgau. Op die weg vonden we een dode slang. Meester Johan was heel erg onder de indruk en nam hem mee om hem te determineren. Het bleek geen slang te zijn, wel een hazelworm. Na het voorval zagen we nog iets bizar op ons pad, eeuwige sneeuw. Super gek bij 41 graden.

Eens de bergwandeling erop zat, zijn we nog een ijsje gaan eten. Dat was heeeeeel lekker. Net zoals ons vieruurtje, later in Stanzach.

Vervolgens oefenden we onze kampdans die we jullie graag tonen op het schoolfeest. Spannend, want we leren hem op een korte tijd aan.

Mams & paps, ons verslag sluiten we nu af. De micro’s liggen klaar voor de karaokeavond en die willen we niet missen!

Dikke kus

                                        Lies, Lisa, Lore, Ziggy, Grace & Ranya