verslag donderdag 23/6
Na een weekje ravotten in de bergen
rond Stanzach was het gisteren alweer tijd voor het laatste kunststukje. Een
après-ski-party waar menig skigebied jaloers op zou zijn. Haren werden in de
gel gelegd, de hemdjes en galajurkjes werden een laatste keer boven gehaald. De
kanjers van ons zesde leerjaar haalden hun dansschoenen boven en brulden op de
tonen van Lisitri Vegas en Like Robbe de laatste restjes stemgeluid uit hun
kelen.
Een wervelwind, een alpenstorm die
het hele Lechtal deed daveren, raasde een laatste keer door Bergland.
Deze ochtend waren de walletjes dan
ook zichtbaar groter dan de ochtenden voordien. Gelukkig had de vermoeidheid
geen invloed op ons enthousiasme. Hier en daar hoorden we toch een zuchtje van
iemand die niet naar huis wilde, hier en daar werd ook de vraag gesteld of we toch
geen paar dagen langer konden blijven. Het voorstel om de banden van de bus
plat te steken hebben we ook maar naast ons neer gelegd. Het vloog misschien
allemaal razendsnel voorbij, maar het was een geweldig plezante week en samen
met onze vuile was, pakten we een hele hoop prachtige herinneringen mee in onze
valies.
Na het inpakken gingen we afscheid
nemen van de speeltuin om de hoek en werden de laatste voorbereidingen
getroffen voor het schoolfeest. Houd jullie maar vast aan de takken van de
bomen, beste ouders. Zaterdag, willen we nog een laatste keer allemaal samen,
keihard knallen op het podium.
We werden deze middag ook voor een
laatste keer verwend door onze fantastische kookploeg met balletjes in tomatensaus met
puree. Ook de restjes van afgelopen dagen werden enthousiast op geknabbeld.
Na het eten gingen we opnieuw op
ontdekking in de buurt en deden we een fotozoektocht. We gingen op zoek naar de plaatselijke gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog en het monster dat verslagen werd door de patroonheilige, Sint-Michael. Twee winnende groepjes behaalden het maximum van de punten.
Om 19u00 is het echt tijd om het
Lechtal achter ons te laten. Vermoeid maar heel tevreden stappen we straks op de bus.
Blij om de fantastische ervaring, maar even blij omdat we onze mama’s en papa’s
morgenochtend opnieuw in de armen kunnen vliegen.
